ਮਨਮੁਖ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਮਰਣੁ ਵਿਗਾੜਹਿ ॥ मनमुख मरहि मरि मरणु विगाड़हि ॥ Manmukʰ marėh mar maraṇ vigaaṛėh. The self-willed Manmukhs are dying; they are wasting away in death. ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ॥ आसा महला ३ ॥ Aasaa mėhlaa 3. Aasaa, Third Mehl: ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ मेरा मेरा करि करि विगूता ॥ Méraa méraa kar kar vigooṫaa. Crying out, “Mine, mine!”, they are ruined. ਆਤਮੁ ਨ ਚੀਨੑੈ ਭਰਮੈ ਵਿਚਿ ਸੂਤਾ ॥੧॥ आतमु न चीन्है भरमै विचि सूता ॥१॥ Aaṫam na cheenĥæ bʰarmæ vich sooṫaa. ||1|| They do not remember their souls; they are asleep in superstition. ||1|| ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਆਤਮ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥ दूजै भाइ आतम संघारहि ॥ Ḋoojæ bʰaa▫é aaṫam sangʰaarėh. In the love of duality, they murder their own souls. ਮਰੁ ਮੁਇਆ ਸਬਦੇ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥ मरु मुइआ सबदे मरि जाइ ॥ Mar mu▫i▫aa sabḋé mar jaa▫é. He alone dies a real death, who dies in the Word of the Shabad. ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਗੁਰਿ ਸਮ ਜਾਣਾਈ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਜਪਿ ਲੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ उसतति निंदा गुरि सम जाणाई इसु जुग महि लाहा हरि जपि लै जाइ ॥१॥ रहाउ ॥ Usṫaṫ ninḋaa gur sam jaaṇaa▫ee is jug mėh laahaa har jap læ jaa▫é. ||1|| rahaa▫o. The Guru has inspired me to realize, that praise and slander are one and the same; in this world, the profit is obtained by chanting the Name of the Lord. ||1||Pause|| ਨਾਮ ਵਿਹੂਣ ਗਰਭ ਗਲਿ ਜਾਇ ॥ नाम विहूण गरभ गलि जाइ ॥ Naam vihooṇ garabʰ gal jaa▫é. Those who lack the Naam, the Name of the Lord, are dissolved within the womb. ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇ ॥ बिरथा जनमु दूजै लोभाइ ॥ Birṫʰaa janam ḋoojæ lobʰaa▫é. Useless is the birth of those who are lured by duality. ਨਾਮ ਬਿਹੂਣੀ ਦੁਖਿ ਜਲੈ ਸਬਾਈ ॥ नाम बिहूणी दुखि जलै सबाई ॥ Naam bihooṇee ḋukʰ jalæ sabaa▫ee. Without the Naam, all are burning in pain. ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਬਹੁ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥ मनु चंचलु बहु चोटा खाइ ॥ Man chanchal baho chotaa kʰaa▫é. The fickle mind is struck down so many times. ਏਥਹੁ ਛੁੜਕਿਆ ਠਉਰ ਨ ਪਾਇ ॥ एथहु छुड़किआ ठउर न पाइ ॥ Éṫʰahu chʰuṛki▫aa tʰa▫ur na paa▫é. Having lost this opportunity, no place of rest shall be found. ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੨॥ सतिगुरि पूरै बूझ बुझाई ॥२॥ Saṫgur pooræ boojʰ bujʰaa▫ee. ||2|| The Perfect True Guru has given me this understanding. ||2|| ਗਰਭ ਜੋਨਿ ਵਿਸਟਾ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥ गरभ जोनि विसटा का वासु ॥ Garabʰ jon vistaa kaa vaas. Cast into the womb of reincarnation, the mortal lives in manure; ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਮਨਮੁਖੁ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥੩॥ तितु घरि मनमुखु करे निवासु ॥३॥ Ṫiṫ gʰar manmukʰ karé nivaas. ||3|| in such a home, the self-willed Manmukh takes up residence. ||3|| ਅਪੁਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਉ ਸਦਾ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥ अपुने सतिगुर कउ सदा बलि जाई ॥ Apuné saṫgur ka▫o saḋaa bal jaa▫ee. I am forever a sacrifice to my True Guru; ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥ गुरमुखि जोती जोति मिलाई ॥ Gurmukʰ joṫee joṫ milaa▫ee. the light of the Gurmukh blends with the Divine Light of the Lord. ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ॥ निरमल बाणी निज घरि वासा ॥ Nirmal baṇee nij gʰar vaasaa. Through the Immaculate Bani of the Word, the mortal dwells within the home of his own inner self. ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਮਾਰੇ ਸਦਾ ਉਦਾਸਾ ॥੪॥੬॥੪੫॥ नानक हउमै मारे सदा उदासा ॥४॥६॥४५॥ Naanak ha▫umæ maaré saḋaa uḋaasaa. ||4||6||45|| O Nanak! He conquers his ego, and remains forever detached. ||4||6||45|| ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਰਪੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥ तनु मनु अरपे सतिगुर सरणाई ॥ Ṫan man arpé saṫgur sarṇaa▫ee. He dedicates his mind and body to the True Guru, and seeks His Sanctuary. ਲਾਲੈ ਆਪਣੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਈ ॥ लालै आपणी जाति गवाई ॥ Laalæ aapṇee jaaṫ gavaa▫ee. The Lord’s slave sets aside his own social status.