ਗਉੜੀ ॥ गउड़ी ॥ Ga▫oṛī. Gauree: ਰੇ ਮਨ ਤੇਰੋ ਕੋਇ ਨਹੀ ਖਿੰਚਿ ਲੇਇ ਜਿਨਿ ਭਾਰੁ ॥ रे मन तेरो कोइ नही खिंचि लेइ जिनि भारु ॥ Re man ṯero ko▫e nahī kẖincẖ le▫e jin bẖār. O my mind, even if you carry someone's burden, they don't belong to you. ਬਿਰਖ ਬਸੇਰੋ ਪੰਖਿ ਕੋ ਤੈਸੋ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥੧॥ बिरख बसेरो पंखि को तैसो इहु संसारु ॥१॥ Birakẖ basero pankẖ ko ṯaiso ih sansār. ||1|| This world is like the perch of the bird on the tree. ||1|| ਰਾਮ ਰਸੁ ਪੀਆ ਰੇ ॥ राम रसु पीआ रे ॥ Rām ras pī▫ā re. I drink in the sublime essence of the Lord. ਜਿਹ ਰਸ ਬਿਸਰਿ ਗਏ ਰਸ ਅਉਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ जिह रस बिसरि गए रस अउर ॥१॥ रहाउ ॥ Jih ras bisar ga▫e ras a▫or. ||1|| rahā▫o. With the taste of this essence, I have forgotten all other tastes. ||1||Pause|| ਅਉਰ ਮੁਏ ਕਿਆ ਰੋਈਐ ਜਉ ਆਪਾ ਥਿਰੁ ਨ ਰਹਾਇ ॥ अउर मुए किआ रोईऐ जउ आपा थिरु न रहाइ ॥ A▫or mu▫e ki▫ā ro▫ī▫ai ja▫o āpā thir na rahā▫e. Why should we weep at the death of others, when we ourselves are not permanent? ਜੋ ਉਪਜੈ ਸੋ ਬਿਨਸਿ ਹੈ ਦੁਖੁ ਕਰਿ ਰੋਵੈ ਬਲਾਇ ॥੨॥ जो उपजै सो बिनसि है दुखु करि रोवै बलाइ ॥२॥ Jo upjai so binas hai ḏukẖ kar rovai balā▫e. ||2|| Whoever is born shall pass away; why should we cry out in grief? ||2|| ਜਹ ਕੀ ਉਪਜੀ ਤਹ ਰਚੀ ਪੀਵਤ ਮਰਦਨ ਲਾਗ ॥ जह की उपजी तह रची पीवत मरदन लाग ॥ Jah kī upjī ṯah racẖī pīvaṯ marḏan lāg. We are re-absorbed into the One from whom we came; drink in the Lord's essence, and remain attached to Him. ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਚਿਤਿ ਚੇਤਿਆ ਰਾਮ ਸਿਮਰਿ ਬੈਰਾਗ ॥੩॥੨॥੧੩॥੬੪॥ कहि कबीर चिति चेतिआ राम सिमरि बैराग ॥३॥२॥१३॥६४॥ Kahi Kabīr cẖiṯ cẖeṯi▫ā rām simar bairāg. ||3||2||13||64|| Says Kabeer, my consciousness is filled with thoughts of remembrance of the Lord; I have become detached from the world. ||3||2||13||64||