ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਅਤਿ ਦੁਖੁ ਘਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥ आसा विचि अति दुखु घणा मनमुखि चितु लाइआ ॥ Āsā vicẖ aṯ ḏukẖ gẖaṇā manmukẖ cẖiṯ lā▫i▫ā. In hope, there is very great pain; the self-willed manmukh focuses his consciousness on it. ਪਉੜੀ ॥ पउड़ी ॥ Pa▫oṛī. Pauree: ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸ ਅਲਿਪਤ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥ विचे गिरह उदास अलिपत लिव लाइआ ॥ vicẖe girah uḏās alipaṯ liv lā▫i▫ā. In the midst of their household, they remain detached; they are lovingly attuned to the Detached Lord. ਓਨਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥ ओना सोगु विजोगु न विआपई हरि भाणा भाइआ ॥ Onā sog vijog na vi▫āpa▫ī har bẖāṇā bẖā▫i▫ā. Sorrow and separation do not cling to them at all. They are pleased with the Lord's Will. ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਏ ਨਿਰਾਸ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥ गुरमुखि भए निरास परम सुखु पाइआ ॥ Gurmukẖ bẖa▫e nirās param sukẖ pā▫i▫ā. The Gurmukhs become desireless, and attain supreme peace. ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦਾ ਰਵਿ ਰਹੇ ਧੁਰਿ ਲਏ ਮਿਲਾਇਆ ॥੩੧॥ नानक हरि सेती सदा रवि रहे धुरि लए मिलाइआ ॥३१॥ Nānak har seṯī saḏā rav rahe ḏẖur la▫e milā▫i▫ā. ||31|| O Nanak, they remain forever immersed in the Primal Lord, who blends them with Himself. ||31||