ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਕੀ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥ मन मेरे हरि की अकथ कहाणी ॥ Man méré har kee akaṫʰ kahaaṇee. O my mind! The Speech of the Lord is unspoken. ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੩ ॥ सारग महला ३ ॥ Saarag mėhlaa 3. Saarang, Third Mehl: ਹਰਿ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਜਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ हरि नदरि करे सोई जनु पाए गुरमुखि विरलै जाणी ॥१॥ रहाउ ॥ Har naḋar karé so▫ee jan paa▫é gurmukʰ virlæ jaaṇee. ||1|| rahaa▫o. That humble being who is blessed by the Lord’s Glance of Grace, obtains it. How rare is that Gurmukh who understands? ||1||Pause|| ਹਰਿ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥ हरि गहिर ग्मभीरु गुणी गहीरु गुर कै सबदि पछानिआ ॥ Har gahir gambʰeer guṇee gaheer gur kæ sabaḋ pachʰaani▫aa. The Lord is Deep, Profound and Unfathomable, the Ocean of Excellence; He is realized through the Word of the Guru’s Shabad. ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਬਉਰਾਨਿਆ ॥੧॥ बहु बिधि करम करहि भाइ दूजै बिनु सबदै बउरानिआ ॥१॥ Baho biḋʰ karam karahi bʰaa▫é ḋoojæ bin sabḋæ ba▫uraani▫aa. ||1|| Mortals do their deeds in all sorts of ways, in the love of duality; but without the Shabad, they are insane. ||1|| ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਾਵੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ॥ हरि नामि नावै सोई जनु निरमलु फिरि मैला मूलि न होई ॥ Har naam naavæ so▫ee jan nirmal fir mælaa mool na ho▫ee. That humble being who bathes in the Lord’s Name becomes immaculate; he never becomes polluted again. ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਮੈਲਾ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੨॥ नाम बिना सभु जगु है मैला दूजै भरमि पति खोई ॥२॥ Naam binaa sabʰ jag hæ mælaa ḋoojæ bʰaram paṫ kʰo▫ee. ||2|| Without the Name, the whole world is polluted; wandering in duality, it loses its honor. ||2|| ਕਿਆ ਦ੍ਰਿੜਾਂ ਕਿਆ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤਿਆਗੀ ਮੈ ਤਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥ किआ द्रिड़ां किआ संग्रहि तिआगी मै ता बूझ न पाई ॥ Ki▫aa ḋariṛ▫aaⁿ ki▫aa sangrahi ṫi▫aagee mæ ṫaa boojʰ na paa▫ee. What should I grasp? What should I gather up or leave behind? I do not know. ਹੋਹਿ ਦਇਆਲੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਨਾਮੋ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੩॥ होहि दइआलु क्रिपा करि हरि जीउ नामो होइ सखाई ॥३॥ Hohi ḋa▫i▫aal kirpaa kar har jee▫o naamo ho▫é sakʰaa▫ee. ||3|| O Dear Lord, Your Name is the Help and Support of those whom You bless with Your kindness and compassion. ||3|| ਸਚਾ ਸਚੁ ਦਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਨਾਇ ਲਾਏ ॥ सचा सचु दाता करम बिधाता जिसु भावै तिसु नाइ लाए ॥ Sachaa sach ḋaaṫaa karam biḋʰaaṫaa jis bʰaavæ ṫis naa▫é laa▫é. The True Lord is the True Giver, the Architect of Destiny; as He pleases, He links mortals to the Name. ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੪॥ गुरू दुआरै सोई बूझै जिस नो आपि बुझाए ॥४॥ Guroo ḋu▫aaræ so▫ee boojʰæ jis no aap bujʰaa▫é. ||4|| He alone comes to understand, who enters the Guru’s Gate, whom the Lord Himself instructs. ||4|| ਦੇਖਿ ਬਿਸਮਾਦੁ ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਹੀ ਚੇਤੇ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥ देखि बिसमादु इहु मनु नही चेते आवा गउणु संसारा ॥ Ḋékʰ bismaaḋ ih man nahee chéṫé aavaa ga▫oṇ sansaaraa. Even gazing upon the wonders of the Lord, this mind does not think of Him. The world comes and goes in reincarnation. ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥੫॥ सतिगुरु सेवे सोई बूझै पाए मोख दुआरा ॥५॥ Saṫgur sévé so▫ee boojʰæ paa▫é mokʰ ḋu▫aaraa. ||5|| Serving the True Guru, the mortal comes to understand, and finds the Door of Salvation. ||5|| ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਣੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਹਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਰਹਾਈ ॥੬॥ सचु संजमु करणी किरति कमावहि आवण जाणु रहाई ॥६॥ Sach sanjam karṇee kiraṫ kamaavėh aavaṇ jaaṇ rahaa▫ee. ||6|| They practice truth, self-restraint and good deeds; their comings and goings are ended. ||6|| ਜਿਨੑ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ਸੇ ਕਦੇ ਨ ਵਿਗਾੜਹਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥ जिन्ह दरु सूझै से कदे न विगाड़हि सतिगुरि बूझ बुझाई ॥ Jinĥ ḋar soojʰæ sé kaḋé na vigaaṛėh saṫgur boojʰ bujʰaa▫ee. Those who understand the Lord’s Court, never suffer separation from him. The True Guru has imparted this understanding. ਸੇ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਅਧਾਰਾ ॥ से दरि साचै साचु कमावहि जिन गुरमुखि साचु अधारा ॥ Sé ḋar saachæ saach kamaavėh jin gurmukʰ saach aḋʰaaraa. In the Court of the True Lord, they practice Truth. The Gurmukhs take the Support of the True Lord. ਮਨਮੁਖ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥੭॥ मनमुख दूजै भरमि भुलाए ना बूझहि वीचारा ॥७॥ Manmukʰ ḋoojæ bʰaram bʰulaa▫é naa boojʰėh veechaaraa. ||7|| The self-willed Manmukhs wander, lost in doubt and duality. They do not know how to contemplate the Lord. ||7|| ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਆਪੇ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥ आपे गुरमुखि आपे देवै आपे करि करि वेखै ॥ Aapé gurmukʰ aapé ḋévæ aapé kar kar vékʰæ. He Himself is the Gurmukh, and He Himself gives; He Himself creates and beholds. ਨਾਨਕ ਸੇ ਜਨ ਥਾਇ ਪਏ ਹੈ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵੈ ਲੇਖੈ ॥੮॥੩॥ नानक से जन थाइ पए है जिन की पति पावै लेखै ॥८॥३॥ Naanak sé jan ṫʰaa▫é pa▫é hæ jin kee paṫ paavæ lékʰæ. ||8||3|| O Nanak! Those humble beings are approved, whose honor the Lord Himself accepts. ||8||3||