ਮਨਮੁਖ ਵਾਪਾਰੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਬਿਖੁ ਵਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਬਿਖ ਸਿਉ ਧਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥ मनमुख वापारै सार न जाणनी बिखु विहाझहि बिखु संग्रहहि बिख सिउ धरहि पिआरु ॥ Manmukʰ vaapaaræ saar na jaaṇnee bikʰ vihaajʰėh bikʰ sangar▫hahi bikʰ si▫o ḋʰarėh pi▫aar. The self-willed Manmukh does not appreciate the excellence of trading in Truth. He deals in poison, collects poison, and is in love with poison. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥ सलोकु मः ३ ॥ Salok mėhlaa 3. Shalok, Third Mehl: ਬਾਹਰਹੁ ਪੰਡਿਤ ਸਦਾਇਦੇ ਮਨਹੁ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥ बाहरहु पंडित सदाइदे मनहु मूरख गावार ॥ Baahrahu pandiṫ saḋaa▫iḋé manhu moorakʰ gaavaar. Outwardly, they call themselves Pandits, religious scholars, but in their minds they are foolish and ignorant. ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਨੀ ਵਾਦੀ ਧਰਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥ हरि सिउ चितु न लाइनी वादी धरनि पिआरु ॥ Har si▫o chiṫ na laa▫inee vaaḋee ḋʰaran pi▫aar. They do not focus their consciousness on the Lord; they love to engage in arguments. ਵਾਦਾ ਕੀਆ ਕਰਨਿ ਕਹਾਣੀਆ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਰਹਿ ਆਹਾਰੁ ॥ वादा कीआ करनि कहाणीआ कूड़ु बोलि करहि आहारु ॥ vaaḋaa kee▫aa karan kahaaṇee▫aa kooṛ bol karahi aahaar. They speak to cause arguments, and earn their living by telling lies. ਜਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲਾ ਹੋਰੁ ਮੈਲਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥ जग महि राम नामु हरि निरमला होरु मैला सभु आकारु ॥ Jag mėh raam naam har nirmalaa hor mælaa sabʰ aakaar. In this world, only the Lord’s Name is immaculate and pure. All other objects of creation are polluted. ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਹੋਇ ਮੈਲੇ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥੧॥ नानक नामु न चेतनी होइ मैले मरहि गवार ॥१॥ Naanak naam na chéṫnee ho▫é mælé marėh gavaar. ||1|| O Nanak! Those who do not remember the Naam, the Name of the Lord, are polluted; they die in ignorance. ||1||