ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਚੈ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥ मेरै प्रभि साचै इकु खेलु रचाइआ ॥ Merai parabẖ sācẖai ik kẖel racẖā▫i▫ā. My True Lord God has staged a play. ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥ मारू महला ३ ॥ Mārū mėhlā 3. Maaroo, Third Mehl: ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਜੇਹਾ ਉਪਾਇਆ ॥ कोइ न किस ही जेहा उपाइआ ॥ Ko▫e na kis hī jehā upā▫i▫ā. He has created no one like anyone else. ਆਪੇ ਫਰਕੁ ਕਰੇ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸੈ ਸਭਿ ਰਸ ਦੇਹੀ ਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧॥ आपे फरकु करे वेखि विगसै सभि रस देही माहा हे ॥१॥ Āpe farak kare vekẖ vigsai sabẖ ras ḏehī māhā he. ||1|| He made them different, and he gazes upon them with pleasure; he placed all the flavors in the body. ||1|| ਵਾਜੈ ਪਉਣੁ ਤੈ ਆਪਿ ਵਜਾਏ ॥ वाजै पउणु तै आपि वजाए ॥ vājai pa▫uṇ ṯai āp vajā▫e. You Yourself vibrate the beat of the breath. ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਦੇਹੀ ਮਹਿ ਪਾਏ ॥ सिव सकती देही महि पाए ॥ Siv sakṯī ḏehī mėh pā▫e. Shiva and Shakti, energy and matter - You have placed them into the body. ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਉਲਟੀ ਹੋਵੈ ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਸਬਦੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੨॥ गुर परसादी उलटी होवै गिआन रतनु सबदु ताहा हे ॥२॥ Gur parsādī ultī hovai gi▫ān raṯan sabaḏ ṯāhā he. ||2|| By Guru's Grace, one turns away from the world, and attains the jewel of spiritual wisdom, and the Word of the Shabad. ||2|| ਅੰਧੇਰਾ ਚਾਨਣੁ ਆਪੇ ਕੀਆ ॥ अंधेरा चानणु आपे कीआ ॥ Anḏẖerā cẖānaṇ āpe kī▫ā. He Himself created darkness and light. ਏਕੋ ਵਰਤੈ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ॥ एको वरतै अवरु न बीआ ॥ Ėko varṯai avar na bī▫ā. He alone is pervasive; there is no other at all. ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸੈ ਬੁਧਿ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੩॥ गुर परसादी आपु पछाणै कमलु बिगसै बुधि ताहा हे ॥३॥ Gur parsādī āp pacẖẖāṇai kamal bigsai buḏẖ ṯāhā he. ||3|| One who realizes his own self - by Guru's Grace, the lotus of his mind blossoms forth. ||3|| ਅਪਣੀ ਗਹਣ ਗਤਿ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ॥ अपणी गहण गति आपे जाणै ॥ Apṇī gahaṇ gaṯ āpe jāṇai. Only He Himself knows His depth and extent. ਹੋਰੁ ਲੋਕੁ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥ होरु लोकु सुणि सुणि आखि वखाणै ॥ Hor lok suṇ suṇ ākẖ vakẖāṇai. Other people can only listen and hear what is spoken and said. ਗਿਆਨੀ ਹੋਵੈ ਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਸਾਚੀ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹਾ ਹੇ ॥੪॥ गिआनी होवै सु गुरमुखि बूझै साची सिफति सलाहा हे ॥४॥ Gi▫ānī hovai so gurmukẖ būjẖai sācẖī sifaṯ salāhā he. ||4|| One who is spiritually wise, understands himself as Gurmukh; he praises the True Lord. ||4|| ਦੇਹੀ ਅੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਪਾਰਾ ॥ देही अंदरि वसतु अपारा ॥ Ḏehī anḏar vasaṯ apārā. Deep within the body is the priceless object. ਆਪੇ ਕਪਟ ਖੁਲਾਵਣਹਾਰਾ ॥ आपे कपट खुलावणहारा ॥ Āpe kapat kẖulāvaṇhārā. He Himself opens the doors. ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਹਾ ਹੇ ॥੫॥ गुरमुखि सहजे अम्रितु पीवै त्रिसना अगनि बुझाहा हे ॥५॥ Gurmukẖ sėhje amriṯ pīvai ṯarisnā agan bujẖāhā he. ||5|| The Gurmukh intuitively drinks in the Ambrosial Nectar, and the fire of desire is quenched. ||5|| ਅੰਦਰੁ ਖੋਜੇ ਸਬਦੁ ਸਾਲਾਹੇ ਬਾਹਰਿ ਕਾਹੇ ਜਾਹਾ ਹੇ ॥੬॥ अंदरु खोजे सबदु सालाहे बाहरि काहे जाहा हे ॥६॥ Anḏar kẖoje sabaḏ sālāhe bāhar kāhe jāhā he. ||6|| So search within yourself, and praise the Shabad. Why run around outside your self? ||6|| ਵਿਰਲੇ ਕਉ ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਏ ॥ विरले कउ गुरु सबदु बुझाए ॥ virle ka▫o gur sabaḏ bujẖā▫e. How rare are those who understand, through the Word of the Guru's Shabad. ਸਭਿ ਰਸ ਦੇਹੀ ਅੰਦਰਿ ਪਾਏ ॥ सभि रस देही अंदरि पाए ॥ Sabẖ ras ḏehī anḏar pā▫e. He placed all the flavors within the body. ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆਇਆ ॥ गुर कै सबदि अम्रितु पीआइआ ॥ Gur kai sabaḏ amriṯ pī▫ā▫i▫ā. Through the Word of the Guru's Shabad, one drinks in the Ambrosial Nectar. ਵਿਣੁ ਚਾਖੇ ਸਾਦੁ ਕਿਸੈ ਨ ਆਇਆ ॥ विणु चाखे सादु किसै न आइआ ॥ viṇ cẖākẖe sāḏ kisai na ā▫i▫ā. Without tasting, no one enjoys the flavor. ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀ ਅਮਰਾ ਪਦੁ ਹੋਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਸੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੭॥ अम्रितु पी अमरा पदु होए गुर कै सबदि रसु ताहा हे ॥७॥ Amriṯ pī amrā paḏ ho▫e gur kai sabaḏ ras ṯāhā he. ||7|| The Ambrosial Nectar is drunk, and the immoral status is obtained, when one obtains the sublime essence of the Guru's Shabad. ||7|| ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸੋ ਸਭਿ ਗੁਣ ਜਾਣੈ ॥ आपु पछाणै सो सभि गुण जाणै ॥ Āp pacẖẖāṇai so sabẖ guṇ jāṇai. One who realizes himself, knows all virtues. ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥ गुर कै सबदि हरि नामु वखाणै ॥ Gur kai sabaḏ har nām vakẖāṇai. Through the Word of the Guru's Shabad, he chants the Name of the Lord. ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਹਾ ਹੇ ॥੮॥ अनदिनु नामि रता दिनु राती माइआ मोहु चुकाहा हे ॥८॥ An▫ḏin nām raṯā ḏin rāṯī mā▫i▫ā moh cẖukāhā he. ||8|| Night and day, he remains imbued with the Naam, day and night; he is rid of emotional attachment to Maya. ||8|| ਆਪੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਸੋਹਾ ਹੇ ॥੯॥ आपे क्रिपा करे सुखदाता गुर कै सबदे सोहा हे ॥९॥ Āpe kirpā kare sukẖ▫ḏāṯa gur kai sabḏe sohā he. ||9|| The Lord, the Giver of peace Himself grants His Grace; He exalts and adorns with the Word of the Guru's Shabad. ||9|| ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥ हउमै मेरा आपु गवाए ॥ Ha▫umai merā āp gavā▫e. egotism, possessiveness and self-conceit are taken away. ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ॥ गुर सेवा ते सभु किछु पाए ॥ Gur sevā ṯe sabẖ kicẖẖ pā▫e. Serving the Guru, all things are obtained; ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥ गुर का सबदु अम्रित है बाणी ॥ Gur kā sabaḏ amriṯ hai baṇī. The Guru's Shabad is the Ambrosial Bani. ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੀ ॥ अनदिनु हरि का नामु वखाणी ॥ An▫ḏin har kā nām vakẖāṇī. Night and day, chant the Name of the Lord. ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਚਾ ਵਸੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸੋ ਘਟੁ ਨਿਰਮਲੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੦॥ हरि हरि सचा वसै घट अंतरि सो घटु निरमलु ताहा हे ॥१०॥ Har har sacẖā vasai gẖat anṯar so gẖat nirmal ṯāhā he. ||10|| That heart becomes immaculate, which is filled with the True Lord, Har, Har. ||10|| ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਹਿ ॥ सेवक सेवहि सबदि सलाहहि ॥ Sevak sevėh sabaḏ salāhėh. His servants serve, and praise His Shabad. ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ॥ सदा रंगि राते हरि गुण गावहि ॥ Saḏā rang rāṯe har guṇ gāvahi. Imbued forever with the color of His Love, they sing the Glorious Praises of the Lord. ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ਪਰਮਲ ਵਾਸੁ ਮਨਿ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥ आपे बखसे सबदि मिलाए परमल वासु मनि ताहा हे ॥११॥ Āpe bakẖse sabaḏ milā▫e parmal vās man ṯāhā he. ||11|| He Himself forgives, and unites them with the Shabad; the fragrance of sandalwood permeates their minds. ||11|| ਸਬਦੇ ਅਕਥੁ ਕਥੇ ਸਾਲਾਹੇ ॥ सबदे अकथु कथे सालाहे ॥ Sabḏe akath kathe sālāhe. Through the Shabad, they speak the Unspoken, and praise the Lord. ਮਨਮੁਖੁ ਭੂਲਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਏ ॥ मनमुखु भूला ठउर न पाए ॥ Manmukẖ bẖūlā ṯẖa▫ur na pā▫e. The confused, self-willed manmukhs find no place of rest. ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥ मेरे प्रभ साचे वेपरवाहे ॥ Mere parabẖ sācẖe veparvāhe. My True Lord God is self-sufficient. ਆਪੇ ਗੁਣਦਾਤਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ਸਬਦੈ ਕਾ ਰਸੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੨॥ आपे गुणदाता सबदि मिलाए सबदै का रसु ताहा हे ॥१२॥ Āpe guṇḏāṯā sabaḏ milā▫e sabḏai kā ras ṯāhā he. ||12|| The Giver of virtue Himself unites them with the Shabad; they enjoy the sublime essence of the Shabad. ||12|| ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥ जो धुरि लिखिआ सु करम कमाए ॥ Jo ḏẖur likẖi▫ā so karam kamā▫e. They do those deeds which they are pre-destined to do. ਬਿਖਿਆ ਰਾਤੇ ਬਿਖਿਆ ਖੋਜੈ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਦੁਖੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੩॥ बिखिआ राते बिखिआ खोजै मरि जनमै दुखु ताहा हे ॥१३॥ Bikẖi▫ā rāṯe bikẖi▫ā kẖojai mar janmai ḏukẖ ṯāhā he. ||13|| Imbued with poison, they search out poison, and suffer the pains of death and rebirth. ||13|| ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪਿ ਸਾਲਾਹੇ ॥ आपे आपि आपि सालाहे ॥ Āpe āp āp sālāhe. He Himself praises Himself. ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਪ੍ਰਭ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹੇ ॥ तेरे गुण प्रभ तुझ ही माहे ॥ Ŧere guṇ parabẖ ṯujẖ hī māhe. Your Glorious Virtues are within You alone, God. ਤੂ ਆਪਿ ਸਚਾ ਤੇਰੀ ਬਾਣੀ ਸਚੀ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਅਥਾਹਾ ਹੇ ॥੧੪॥ तू आपि सचा तेरी बाणी सची आपे अलखु अथाहा हे ॥१४॥ Ŧū āp sacẖā ṯerī baṇī sacẖī āpe alakẖ athāhā he. ||14|| You Yourself are True, and True is the Word of Your Bani. You Yourself are invisible and unknowable. ||14|| ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਦਾਤੇ ਕੋਇ ਨ ਪਾਏ ॥ बिनु गुर दाते कोइ न पाए ॥ Bin gur ḏāṯe ko▫e na pā▫e. Without the Guru, the Giver, no one finds the Lord, ਲਖ ਕੋਟੀ ਜੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥ लख कोटी जे करम कमाए ॥ Lakẖ kotī je karam kamā▫e. though one may make hundreds of thousands and millions of attempts. ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਸਬਦੇ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹਾ ਹੇ ॥੧੫॥ गुर किरपा ते घट अंतरि वसिआ सबदे सचु सालाहा हे ॥१५॥ Gur kirpā ṯe gẖat anṯar vasi▫ā sabḏe sacẖ sālāhā he. ||15|| By Guru's Grace, He dwells deep within the heart; through the Shabad, praise the True Lord. ||15|| ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਧੁਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥ से जन मिले धुरि आपि मिलाए ॥ Se jan mile ḏẖur āp milā▫e. They alone meet Him, whom the Lord unites with Himself. ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ॥ साची बाणी सबदि सुहाए ॥ Sācẖī baṇī sabaḏ suhā▫e. They are adorned and exalted with the True Word of His Bani, and the Shabad. ਨਾਨਕ ਜਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਿਤ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਗੁਣੀ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੬॥੪॥੧੩॥ नानक जनु गुण गावै नित साचे गुण गावह गुणी समाहा हे ॥१६॥४॥१३॥ Nānak jan guṇ gāvai niṯ sācẖe guṇ gāvah guṇī samāhā he. ||16||4||13|| Servant Nanak continually sings the Glorious Praises of the True Lord; singing His Glories, he is immersed in the Glorious Lord of Virtue. ||16||4||13||